1926 - 10.12.2018
Antropolog, mimar, yazar, eleştirmen. 16 Temmuz 1926, Samsun doğumlu. Subay olan babasının mesleği nedeniyle ilk ve ortaöğrenimini değişik şehirlerde tamamladı. İstanbul Kabataş Lisesi’ni bitirdikten sonra İstanbul Teknik Üniversitesi (İTÜ) Mimarlık Bölümü’ne devam etti (1944-45). Devlet bursunu kazanarak gittiği ABD’de Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’nü bitirerek (1950) mimar oldu. Columbia Üniversitesi’nde sosyal ve kültürel antropoloji öğrenimi gördü (1961-63). Döndüğünde Hacettepe Üniversitesi’ne öğretim üyesi oldu (1964). Burada Antropoloji Bölümü’nü kurdu, doçent (1969), profesör (1977) oldu. 1974’te Kültür Müsteşarlığı görevinde bulundu. Hacettepe Üniversitesi Antropoloji Bölümü Başkanı olarak bir süre daha çalışarak 1993’te emekli oldu. İnsan, kültür, kimlik, eğitim ve değişim sorunlarıyla ilgili araştırmalarıyla tanınan Bozkurt Güven.; Japonya Vakfı Fellow (Tokyo), Japonya Doğan Güneş Nişanı, Wilson Fellow Smithsonian (ABD) ödülleri ve Kültür Bakanlığı Hizmet Ödülü’nü aldı. Türk Yükseltme Derneği (1972’de başkanı), TDK ve Türk Mimarlar Odası üyesidir.
1939 - 11.10.2019
Prof. Dr. Yıldırım Yavuz (1939 - 2019), ODTÜ Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü'nden 1961 yılında mezun oldu. ODTÜ'de mimarlık alanında yapmış olduğu yüksek lisans çalışması sonrasında, Louis Kahn’ın öğrencisi olduğu Pennsylvania Üniversitesinde ikinci yüksek lisans derecesini aldı. 1962'den 1982'ye kadar ODTÜ'de mimari tasarım ve tarih dersleri verdi. 1982-1988 yılları arasında Suudi Arabistan’daki Damman Üniversitesinde ve Faysal Üniversitesinde tasarım ve mimarlık tarihi dersleri verdi. 1988-1997 yılları arasında Bilkent Üniversitesi Güzel Sanatlar, Tasarım ve Mimarlık Fakültesinde görev aldı. ODTÜ Mimarlık Fakültesinde dekanlık dahil çeşitli idari görevler üstlenmiş olan Yavuz, emekliliğine kadar ODTÜ Mimarlık Bölümü'nde öğretim üyesi olarak kuruma katkıda bulunmayı sürdürdü. Birçok yarışmada jüri üyelikleri bulunan ve araştırma komitelerinde görev alan Yıldırım Yavuz’un, İmparatorluktan Cumhuriyete Mimar Kemalettin 1870-1927 ve Mimar Kemalettin ve Birinci Ulusal Mimarlık Dönemi başlıklı iki kitabı, Cumhuriyet Dönemi Mimarlığı, Atatürk ve Modernite konularında çeşitli sunum ve makaleleri bulunmaktadır.
ODTÜ Mimarlık Fakültesi Şehir ve Bölge Planlaması Bölümünde emekli olan Prof.Dr. İlhan Tekeli, 1960 yılında İTÜ’den Yüksek İnşaat Mühendisi olarak mezun olmuştur. 1964 yılında ODTÜ’den Şehir ve Bölge Planlama yüksek lisans derecesi, 1966 yılında University of Pennsylvania’dan bölge bilimi yüksek lisans derecesi almıştır.
1969 yılında İTÜ Mimarlık Fakültesinde doktorasını vermiştir. Prof. Tekeli, Türkiye Tarih Vakfının kurucularındandır, ilk on yıl yönetim kurulu başkanlığını yapmıştır. 1989 yılında Selim İlkin’le birlikte Sedat Simavi Sosyal Bilimler Ödülünü almış, 2004-2008 arasında YÖK üyeliği yapmıştır. 1994 yılında Mustafa Parlar Bilim Ödülünü almıştır, 1996 yılında Türkiye Bilimler Akademisi üyeliğine seçilmiştir. 1999 yılında Mustafa Parlar Eğitimde Üstün Başarı ödülüne, 2006 yılında TÜBİTAK Hizmet Ödülüne layık görülmüştür. İlhan Tekeli'nin 100 kadar yayınlanmış kitabı bulunmaktadır. Yazıları Tarih Vakfı tarafından 25 cilt halinde yayınlanmıştır. Bunların arasında "Tasarım, Mimarlık ve Mimarlar" adlı bir kitap da yer almaktadır. Tekeli'nin çalışmaları; şehir planlama, bölge planlama, sosyal sistemler, makro coğrafya, belediyecilik, iktisadi politikalar, Türkiye iktisat ve şehir tarihleri ile eğitim planlaması, bilimsel felsefe ve tarih yazıcılığı konularını kapsamaktadır.
1944 yılında, kent hala güzel ve sakin, modern ve ırmakları temiz akan bir yapıdayken, Ankara’da, Karanfil Sokak’ta doğdum. Öğrenmek ya da öğrenmeye, sonra da öğrendiklerimi kullanarak gerçek bir şeyler yapmaya çalışmak, benim için her zaman çok önemli oldu. Bu nedenle önce, formel ya da enformel eğitimler bakımından, okullardan başlamalıyım: ODTÜ Mimarlık Fakültesi Şehircilik Bölümü’nden (isimlendirmeleri okuduğum dönemlerdeki gibi bıraktım) 1968 yılına mezun oldum. 1970 yılında da, Bölge Planlama Bölümünden yüksek lisans derecesi aldım. Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etüdleri Enstitüsü’nde de, bir yüksek lisans eğitimi daha aldım ve formel eğitimler bu kadar.
Ancak, öğrenmekle ilgili asıl gerçek deneyimlerim, daha çok ODTÜ öğrenciliği döneminde, 68 öğrenci eylemliliğinde devrimci bir mimarlık fakültesi öğrencisi olarak ve mezun olduktan sonra, küçük bir kısmı hapiste, 5 yıla yakın bir bölümü de Mimarlar Odası Ankara Şubesi’nde ve Genel Merkezinde, Yayın Kurulunda çalışırken oldu. Bu çabaları gerçekten çok önemsiyorum ve asıl eğitimlerimi ve kim olmam/ ne olmam gerektiği ile ilgili asıl deneyimlerimi, bu fırsatlarda elde ettiğimi düşünüyorum.
Hemen-hemen hiç devlet memuru olmaksızın ve genellikle proje bürolarında, Türkiye’de uygulanan uluslararası kuruluşların projelerinde çalıştım. Bu dönemde enformel eğitimimi, Türkiye’nin kentlerinde ve kırında yaşamakta olan insanların her hali ile tanışarak, topluluğu anlamaya çalışarak geliştirdim.
Yaşadığım Ankara kentinde de, genellikle sokak hareketlerinde, ekolojik sorunlarla ya da özgürlüklerle-insan haklarıyla ilgili mücadelelerin bir parçası olmaya çalıştım, orada mücadele ettim. Sokak çok öğreticiydi. Daha sonra kadın-erkek toplumsal cinsiyet eşitliği ile ilgili çok sayıda projede çalıştım ve eylemde yer aldım. Eşitlikle ilgili sorunların çok önemli ve toplumsal cinsiyetle ilgili eşitliklerin de hepsinden daha önemli olduğunu düşünüyorum.
Bir şehirci olarak çalışıyorum. Bir “kent plancısı” olmadım hiçbir zaman. Bunu yapabilecek bir gücüm olduğunu düşünmedim ve yeteri kadar demokratik mekanizmaların çalışamadığı süreçlerde teknisyen olarak yer almayı, pek istemediğimi fark ettim. Kentleri anlamanın, onların nasıl bir canlı olduğunu, kendi içsel fısıltılarını duymaya/ mantığını anlamaya ve davranış biçimlerini çözümlemeye çalışmanın, ilginç bir çekiciliği var.
Anadolu’daki kentsel yerleşimlerin tarihi üzerine çalışıyorum. Bu alan, kentlerin kültürel olarak sahip oldukları ya da unuttukları derinlikleri ve biriciklikleri görebilmek ve anlamaya çalışmak bakımından, çok ufuk açıcı… Bir şehirci olarak çalışmak, beni mutlu ediyor ve hala çok güçlü devrimci sarsıntılarla, eğitmeye devam ediyor.
Art Center College of Design, Los Angeles’da resim lisans ve yüksek lisans dereceleri aldı, 1974’de New York’da Hunter College’da Leo Steinberg’un derslerini izledi, 1981’de İTÜ Mimarlık Fakültesinde Mimar Sinan üzerine doktora tezini tamamladı, 1966-1974 yılları arasında çeşitli dönemlerde Amerika ve Avrupa müzelerinde Batı resmini inceledi.1974 ‘den bu yana ODTÜ Mimarlık Fakültesinde temel tasarım, sanat ve mimarlık tarihi, resim, fotoğraf ve estetik dersleri vermiştir.
1974’de ODTÜ’de başlattığı çevre estetiği dersi dünyada bu konuda verilen ilk derstir. 1982 de Fransa müzelerinde araştırma bursu ve 1985 de Fulbright bursu kazandı, 2006’da Goethe Enstitüsünün Alman çağdaş sanatı inceleme bursu kazandı. 1982-1985 yılları arasında Boyut Plastik Sanatlar dergisinin editörlüğünü yaptı. 1990 yılında Stephane Yerasimos ile Paris’de Grand Palais’de Osmanlı Mimarisi üzerine görsel-işitsel düzenledi. Kurucularından olduğu Sanart Estetik ve Görsel Kültür Derneği’nin 1991den 2011 yılına kadar birkaç dönem hariç başkanlığını sürdürmüştür. Sanart Derneğinin çeşitli uluslararası sempozyumlarını düzenlemiş ve 10’un üstünde kitap ve yayınının editörlüğünü yapmıştır. 1995-1998 yılları arasında Dünya Estetik Kurumu genel sekreterliği yapmıştır; 2010-2016 dönemi Dünya Estetik Kurumu ikinci başkanıdır. 2007 yılında ODTÜ ve Tübitak desteği ile 42 ülkeden sanatçı ve estetikçinin katıldığı Dünya Estetik Kongresini düzenlemiştir. Bu Kongrede, Mimarlar Odasının desteği ile 4 uluslararası yayın gerçekleştirmiştir. 1991’de Fransız Kültür Bakanlığının Sanat ve Edebiyat dalında şövalyelik ödülüne, 2000 yılında TÜYAP’ın en iyi eleştirmen ödülüne ve 2008 yılında Türkiye Mimarlar Odasının Mimarlığa Katkı ödülüne layık görülmüştür. Türk sanatçıları ve Mimar Sinan üzerine kitapları, İslam estetiği ve mimarisi ve karşılaştırmalı estetik ve çevre estetiği üzerine yerli ve uluslararası yayınları bulunmaktadır. 1986 yılından bu yana dünyanın birçok üniversitesinde konferans vermiş, Osaka, Koper (Slovenya) ve Bologna üniversitelerinde misafir profesörlük yapmış ve seminerler vermiştir. 1971’de ilk sergisini Los Angeles Art Association’da ve mezun olduğu okulda açmış, müteakiben Fransa’da Vichy’de, Roma Sapienza Üniversitesinde, Italya Aquila’da, sergiler açmış, toplu sergilere katılmış, Türkiye’de 1974’den itibaren Türkİş galerisi, Nev galerisi, İstanbul Urart Galerisi, Zon, Siyah beyaz, Takı ve Bilkent galerilerinde sergiler açmıştır. Resimleri Türkiye, Fransa, Hollanda, Kanada, ABD ve İtalya’da birçok özel ve resmi koleksiyonda bulunmaktadır."
1959 yılında İstanbul Üniversitesi Felsefe Bölümünden mezun oldu. Mezun olduğu yıl Prof. Dr.Takiyettin Mengüşoğlu'nun asistanı olarak bu bölümde göreve başladı. 1965'te hazırladığı "Schopenhauer ve Nietzsche'de İnsan Problemi" başlıklı tez ile Doktora derecesini aldı. 1965-68 yıllarında Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesinde Felsefe ve Latince dersleri verdi.1968'de Hacettepe Üniversitesi’ne atanan Kuçuradi, 1969 yılında Felsefe Bölümü'nü kurdu ve emekli olduğu 2003 yılına kadar Bölüm Başkanlığını yürüttü.
1970'te doçent; 1978'de profesör oldu. Kuçuradi bu üniversitede İnsan Hakları Araştırma ve Uygulama Merkezi’ni kurdu ve bu Merkezin bünyesinde İnsan Hakları Yüksek Lisans ve Doktora Programı yürütmeye başladı.Felsefe ve İnsan Hakları konusunda bir UNESCO kürsüsü sahibi olan Ioanna Kuçuradi, halen, Maltepe Üniversitesi’nin İnsan Hakları Araştırma ve Uygulama Merkezi Müdürü olarak görev yapmaktadır.
1935 - 13.03.2018
1935 yılında doğan İnci N. Aslanoğlu, TED Ankara Koleji’nde tamamladığı (1948-1955) ortaöğretiminin ardından, ODTÜ Mimarlık Bölümü’nden 1960 yılında lisans, 1961 yılında yüksek lisans derecelerini ve İTÜ’den Restorasyon ve Mimarlık Tarihi alanında, Doğan Kuban’ın danışmanlığında, “Erken Cumhuriyet Dönemi Mimarlığı (1923-1938)” başlıklı tezi ile 1979 yılında doktora derecesini aldı. Aslanoğlu, 1963 yılında ODTÜ Mimarlık Bölümü’nde başladığı akademik kariyerini 2002 yılında emekli olana kadar aynı okulda sürdürmeye devam etti.
XV. Ulusal Mimarlık Sergisi ve Ödülleri kapsamında İnci Aslanoğlu’na “Mimarlığa Katkı Dalı Başarı Ödülü” verilmişti.
Erken Cumhuriyet dönemi mimarlığını dönemin politik, ekonomik, toplumsal ve kültürel yapısıyla ilişkilendirerek belgeleyen doktora çalışmasına dayanan öncü araştırma kitabı Erken Cumhuriyet Dönemi Mimarlığı (1923-1938) ile dönem mimarlığının kapsamlı bir arşivini oluşturan; Türkiye’de çalışan yabancı mimarların işlerini araştırma konularından biri olarak inceleyen ve açtığı derslerde Türkiye mimarlığı ile Batı mimarlığını karşılaştırmalı olarak araştıran; yetiştiği dönemin kültürlerarası analiz yaklaşımını akademik çalışmalarına temel alan; tarih çalışmasının mimarlık eğitiminin ayrılmaz parçası olduğunu gösteren; Türkiye’deki mimarlık tarihi yazımını etkileyen ve programın Mimarlığa Katkı Dalı Başarı Ödülü için yüzün üstünde imzayla aday gösterilen, Sayın İNCİ ASLANOĞLU’na Mimarlığa Katkı Dalı Başarı Ödülü verilmiştir.
1943 - 9.12.2018
(1943-2018) 1943 yılında Ankara’da doğan Tanalı, 1965’te Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümünden mezun oldu. Stokholm’de ve Ankara Üniversitesi İnşaat Dairesinde bir süre çalıştıktan sonra mesleki çalışmalarını 1973 yılında açtığı kendi bürosunda sürdürdü. Yurt içi ve yurt dışında gerçekleştirdiği proje ve yapılarının yanı sıra pek çok yarışmada çeşitli ödüller kazandı. Mesleki yaşamı süresince Mimarlar Odası, Türk Müşavir Mühendis ve Mimarlar Birliği ve Mimarlar Derneği 1927’de görevler üstlendi. Yazı ve konuşmalarıyla, Sadeleştirmeler, Sevgili Düşünceler ve Zeynep Onur ile birlikte yazdığı Modern Sonrası Mimarlık Üzerine Notlar başlıklı kitaplarıyla ve pek çok üniversitenin mimarlık bölümünde eğitimci kimliğiyle mimarlık, sanat, tasarım ve hayatla ilgili düşüncelerini ortamla paylaştı. Tanalı, Mimarlar Odası Ulusal Mimarlık Sergisi ve Ödülleri XI. Döneminde, 2008 yılında, “Mimar Sinan Büyük Ödülü”ne değer görüldü. Program kapsamında, Zeynep Onur editörlüğünde hazırlanan Ziya Tanalımonografisi 2010 yılında yayımlandı.
1956’da Galatasaray Lisesi’ni, 1961’de İTÜ Mimarlık Fakültesi’ni bitirdi. İTÜ’deki asistanlığının yanı sıra Mimarlar Odası’nda çeşitli görevler üstlendi. 1968’de İTÜ’den ayrılarak bir grup arkadaşı ile birlikte Yapı-Endüstri Merkezi’nin kuruluşunu gerçekleştirdi. Uluslararası Yapı Merkezleri Birliği (UICB)’nin üçer yıllık iki dönem Başkanlığına, daha sonra da Onur Üyeliğine seçildi. Serbest mimarlık çalışmalarını, eşi ve kızıyla birlikte kurdukları Has Mimarlık grubu içinde sürdürmektedir. Kendisine İstanbul Teknik Üniversitesi, Yıldız Teknik Üniversitesi ve İstanbul Kültür Üniversitesi’nce Onursal Doktor unvanı verilmiştir. 450 mesleki makalesi ve 15 kitabı yayımlanmıştır.
1928 yılında İstanbul’da doğdu; Haydarpaşa Lisesi’ni bitirdikten sonra 1951 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Fakültesi’nden mezun oldu. 1951 yılında Karabük Demir Çelik İşletmelerinde başladığı çalışma hayatına, Diyarbakır ve Akhisar’daki Nato Havaalanı inşaatlarında ve Devlet Su İşleri Barajlar Dairesinde devam etti. 1957 yılında özel sektöre geçip, 1959 yılında Gama Şirketler Grubunu kurdu, Yönetim Kurulu Başkanı ve Murahhas Azalığı görevini üstlendi. MİR Şirketini kurarak Rusya'da ilk büyük inşaatın taahhüdünü gerçekleştirdi. 1990 yılı sonunda EMT Şirketini kurarak, EMT A.Ş. 'nin Yönetim Kurulu Başkanı ve Murahhas Azası oldu.
1986 - 2009 yılları arasında, Uruguay'ın Türkiye Fahri Başkonsolosluğu görevini üstlenen Erimtan, ülkemizin kültürel ve sanatsal potansiyelini en iyi biçimde değerlendirmek, tarihi eserlerin ve kültür varlıklarının korunmasını teşvik etmek ve kaçırılmasını önlemek amacıyla 1996 yılında Kültür Varlıkları Koleksiyoncular Derneği’ni kurdu ve halen dernek başkanlığı görevine devam etmekte. Yüksel Erimtan, ülkemizin kültür varlıklarının ülke içinde ve dışında tanıtılmasına katkı sağlamak, aynı zamanda kültür ve sanat bilincinin gelişmesine yol açmak amacıyla 2009 yılında Yüksel Erimtan Kültür ve Sanat Vakfı’nı kurmuştur. Erimtan Arkeoloji ve Sanat Müzesi de bu vakfın bünyesinde kuruldu. Çok iyi derecede piyano çalıp, briç oynayan Yüksel Erimtan; Devlet Tiyatroları Vakfı, ANAÇEV, ÇAGSAV, HASVAK, AKA ve diğer birçok derneğin kurucusu ve üyesidir. Nurdan Erimtan ile evli olan Yüksel Erimtan’ın kızları Çağrı ve Yankı , tek torunu ise Melis Aker’dir.
1934 - 20.03.2020
Mimar, şair ve yazar (D. 26 Kasım 1934, Denizli). 56. İlkokul (Saraçhane), İstanbul Erkek Lisesi (1953), Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Bölümü (1956), Münih Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü (1959) mezunu. Mimar Sinan Üniversitesi Şehircilik ve Mimarlık Bölümü’nde (1961-62, 1999-2000), Zafer Mühendislik Mimarlık Yüksek Okulu’nda (1967-69) ve Trakya Üniversitesi’nde (1998-99) öğretim üyesi olarak görev aldı. Münih (1959-61), Ankara ve İstanbul’da (1962-2000) serbest mimarlık, Antalya Büyükşehir Belediyesi’nde danışmanlık (1999-2000) yaptı. 1959’dan itibaren serbest mimar olarak çalışmalarını sürdüren Bektaş, konuk öğretim görevlisi olarak Makedonya, Almanya ve ABD’de bulundu. Ayrıca Türkiye Yazarlar Sendikası genel başkanlığı (1999-2005) ile Türkiye-Yunanistan Dostluk Derneği başkanlığı görevlerini üstlendi. Mimari tasarımlarında işlevsel bir tutum izlediği görülür.
Mimar Cengiz Bektaş, Türk Dil Kurumu binası projesiyle 1978 Ulusal Mimarlık Sergisi Ödülü’nü, “Akdeniz Üniversitesi Olbia Sosyal Özeği” projesiyle 2001 Ağa Han Mimarlık Ödüllü’nü aldı. Tamamladığı diğer mimari tasarımları arasında İstanbul “Uluslararası Endüstri ve Ticaret Bankası” (1985-1986), Aydın “Afrodisyas Ek Müzesi” (2006-2007) binaları bulunmaktadır.
Mimar olarak Cengiz Bektaş, “Kendi kültürünün, geleneğinin ne olduğunu bilmeyen kişilerin bilgisizliği uyarınca yapılan yapılar, "Bu geçmişin çocukları bunlar olabilir mi?" sorusunu akla getiriyor.
Bana göre mimar, özellikle de bizim mimarlarımız, kültür birikiminin bilincinde olmalı. Mimarlık elbette ki insanlar için, bu çağda onlara insancıl oylumlar sunmak için yapılmalıdır. Onların gereksinimleri, mutlulukları, sağlıkları için çalışmak demek bu.” görüşündedir.
Mimarlıkta Eleştiri (1967) adlı kitabıyla 1968 yılı Türk Dil Kurumu İnceleme-Araştırma Ödülünü, bir şiiri ile de TRT 1970 Sanat Ödülleri Yarışması’nda Tek Şiir Başarı Ödülünü kazandı. 2003’te Truva Şiir Ödülü ve Romanya Balkan Kültürüne Katkı Ödülünü, Dün Bugün ile 2007 Ceyhun Atuf Kansu Şiir Ödülünü aldı. Ayrıca çeşitli mimarlık ve şehircilik kuruluşlarından çok sayıda mimarlık ödülü aldı. Bazı şiir ve öyküleri çeşitli dillere çevrildi. Akdeniz adlı şiiri Aylin Livaneli tarafından bestelenerek seslendirildi.
Cengiz Bektaş, yazı yaşamına bir Denizli gazetesine yazdığı fıkralarla girdi (1950). Şiir ve yazıları, Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın çıkardığı Türkçe dergisinde (1960) başlayarak Dost (1963), Sanat Sanatçılar (1965), Türk Dili (TDK, 1968-83), Yazko Edebiyat, Varlık, İnsancıl, Güzel Yazılar, Evrensel Kültür, Kıyı gibi dergilerde yayımlandı. Şiirleri, deneme ve incelemelerinin yanı sıra mimarlık üzerine yazı ve konuşmalarıyla da tanındı.
1938 yılında İstanbul’da doğdu ama, ömrünün çoğu Ankara’da geçti. Kanada’da başlayıp TED Ankara Koleji’nde tamamlanan lise eğitimi sonrası ODTÜ Mimarlık Fakültesi’nin ilk öğrencilerinden biri oldu ve 1960’da Lisans, 1961’de Lisans üstü programlarını tamamladı. Bir yıl, BM bursu ile özel öğrenci olarak Pennsylvania Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Kent Planlama Bölümü’nün derslerine katıldı, henüz Las Vegas yollarına düşmemiş olan Dennis Scott-Brown’un öğrencisi oldu. Çalışma yaşamına zamanın İmar ve İskan Bakanlığı’nın Bölge Planlama Dairesi’nde başladı, 1867’de öğretim görevlisi olarak ODTÜ Mimarlık Fakültesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümüne geçti. Bu göreve verilen zorunlu bir arada İzmit Belediyesi’nin Yenilikçi Yerleşim Projesi’nin müdürü olarak atandı ve o dönemin Yenilikçi Belediyecilik hareketine ilk elden tanıklık etme şansını yakaladı. Belediye bağlamlı çalışmaları daha sonra önce Ankara Büyükşehir Belediyesi Danışma Kurulu daha sonraki yıllarda da Çankaya Belediye Meclisi üyeliği ile sürdü. Bu arada iki yıl da Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü’nde başdramaturg olarak çalıştı. Kamudaki çalışma yaşamı Başbakanlık Çevre Müsteşarlığı, Uluslararası İlişkiler Daire Başkanı olarak sona erdi. Bütün bu yıllar boyunca Mimarlar Odası Genel Merkezi, Ankara Şubesi, Uluslararası Mimarlar Birliği (UIA) ve Mimarlar Derneği’nde çeşitli görevler üstlendi, zaman zaman yönetim kurullarına girdi – ve her zaman, çok sevdiği mesleğine olan borcunu, becerebileceği sıradan yapıları yapmayıp, meslek için çalışarak ödediğine inandı.
İstanbul Vefa Lisesi’nden mezun olduktan sonra 1962 yılında Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Mimarlık Bölümü’nü bitirdi. 1963-1969 yılları arasında aynı fakültenin Şehircilik Kürsüsü’nde asistan olarak görev yaptı. Akademik yaşamı boyunca tarihi çevre ve sit alanları, koruma planları, kentsel planlama konularında çalışmalar yapmıştır. Side Antik Kenti Sit Koruma Planlaması üzerine yöntem araştırması, Haliç ve Çevresi Koruma Planı üzerine yöntem araştırması, İstanbul Kent Planlaması ve Yeşil Alan düzenlemeleri, bilimsel çalışmalarının başında gelir. 1967-1968′de İspanyol Hükümeti’nin bursu ile İspanya’da bir yıllık araştırma-inceleme gezisini gerçekleştirdi.
Ersen Gürsel; 1978-1980 yılları arasında Turizm Bankası’nın İstanbul’daki proje yürütücülüğü görevini de üstlenerek, Sultanahmet ve Çevresi Düzenlemesi Projesi’ni gerçekleştirdi. 1983-1984′de Cezayir Kent Merkezi üzerine tarihi araştırmalar ve aynı kentteki turizm yerleşmeleri konusunda incelemeler yaptı. 1985′te turistik tesislerin planlaması, oteller, eğlence merkezleri, Pasifik Adaları üzerindeki turistik tesisler ve otel zincirlerini incelemek için ABD’de çeşitli geziler yaptı. 1985′te Güney İspanya sahil kentlerinde, 1986′da Ege, Yunan Adaları’ndaki turistik tesislerde, 1988-1990′da Sovyetler Birliği’nde yeni konut alanları ve turizm yerleşmeleri konularında araştırmalarda bulundu.
İTÜ Mimarlık Tarihi ve Restorasyon Kürsüsü’nde Danışmanlar Kurulu üyesi oldu. Ersen Gürsel’in üye olduğu kurumlar arasında; T.M.M.O.B. Mimarlar Odası, Mimarlık Vakfı, Ulusal Ahşap Derneği ve İstanbul Serbest Mimarlar Derneği bulunuyor. 2013 yılında İstanbul Serbest Mimarlar derneğinin başkanlığına seçilmiştir. Farklı zamanlarda İTÜ ve MSÜ Mimarlık Fakültelerinde misafir öğretim üyeliği yapmakta, çeşitli ulusal proje yarışmalarında jüri üyeliklerinde bulunmaktadır. 2005 yılında Haluk Erar ile gerçekleştirdikleri İzmir Konak Meydanı ve Çevresi Düzenleme Projesi ile Aydın Doğan Vakfı Kent Mimarisi Ödülü’nü aldı.Gürsel, 1987 yılından bu yana, EPA Mimarlık ve Şehircilik Ofisi’nde çalışmalarına devam etmektedir.
Doğan Tekeli, 1929 yılında Isparta’da doğdu. 1952’de İTÜ Mimarlık Fakültesi’nden yüksek mimar mühendis olarak mezun oldu. Bir süre İzmir Belediyesi Proje Bürosu’nda çalıştı. 1954 yılında Sami Sisa ile Site Mimarlık Bürosu’nu kurdu. Bu büro, günümüzde Tekeli-Sisa Mimarlık Ortaklığı adıyla varlığını sürdürmektedir. Doğan Tekeli, serbest mimarlık çalışmalarının yanı sıra, 1955’te Sami Sisa ile beraber İzmir Belediyesi Konak Sitesi projelerinin hazırlanmasında danışmanlık, 1956 yılında Güzel Sanatlar Akademisi’nde asistanlık, 1961-1971 yılları arasında İTÜ Maçka Mimarlık Mühendislik Yüksek Okulu Mimarlık Bölümü’nde proje dersi öğretmenliği, 1957’de bir dönem Mimarlar Odası Başkanlığı yaptı; 1985-1989 yıllarında İstanbul Büyükşehir Belediyesi Danışma Kurulu üyesi olarak hizmet verdi; 1988’de Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Milli Komite üyeliğine seçildi; 1992 ve 1998 yıllarında Ağa Han Mimarlık Ödülleri’nde jüri üyeliği ve başkanlığı yaptı, 1994-1995 yılları arasında aynı kurumun yönetim kurulunda yer aldı. 1998-2010 yılları arasında İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı’nda yönetim kurulu üyesi ve başkan vekili olarak görev yaptı. 2006-2008 yılları arasında İstanbul Serbest Mimarlar Derneği’nin başkanlığına seçildi.
Doğan Tekeli 1994’te Mimarlar Odası Ulusal Mimarlık Büyük Ödülü ile ödüllendirildi. 2000 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi tarafından Fahri Doktor unvanı aldı. 2010’da Türk Serbest Mimarlar Derneği’nin Onur Ödülü’ne layık görüldü. Sami Sisa ile katıldığı mimari proje yarışmalarında otuza yakın birincilik olmak üzere altmışı aşkın ödül kazandı. Yüz yirmi kadarı uygulanmış yüz seksen projeye imza attı. Bunlar arasında Rumeli Hisarı düzenlemesi, İstanbul Manifaturacılar Çarşısı, Emin Onat mezarı, Hazine Müsteşarlığı, Halk Bankası Genel Müdürlüğü, Antalya Havalimanı 1. ve 2. Terminalleri, Oyak-Renault, Lassa, Eczacıbaşı ve Sanovel İlaç Fabrikaları, İstanbul Metro City Kompleksi, İş Bankası Genel Müdürlüğü, Habertürk Stüdyo ve Büroları ile Sabiha Gökçen Uluslararası Havaalanı Yeni Terminali sayılabilir. Eserlerinden bazıları 1982’de Venedik Bienali’nde sergilendi.
Mesleki makaleleri, seminer bildirileri ve konferansları yanında iç ve dış mimarlık basınında yapıları ve projeleri geniş ölçüde yayımlandı. Eserlerinin ilk yirmi yıllık bölümünü içeren “Doğan Tekeli-Sami Sisa projeler – uygulamalar. Architectural works 1954-1974” adlı Türkçe-İngilizce kitabı 1975’te; “Projeler, Yapılar, Doğan Tekeli-Sami Sisa (1974-1994)” adlı kitabı 1994’te; Mesleki deneyim ve anılarını içeren “Mimarlık: Zor Sanat” adlı kitabı 2012’de;“Çebiş Evi’nden Hisartepe’ye” başlığını taşıyan otobiyografisi 2019’da yayımlandı.
1932 - 21.3.2022
Yüksek Müh.Mimar Enis Kortan (1932) İstanbul Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi’nden 1953 yılında mezun oldu. 1957 yılında Amerika Birleşik Devletleri’ne gitti ve önce çağımızın ünlü mimarlarından Marcel Breuer ve sonra da Skidmore, Owings, Merrill firmasının New York bürosunda Gordon Bunshaft ile birlikte çalıştı (1957–1959). Yurda döndükten sonra 1964 yılında Ortadoğu Teknik Üniversitesi’ne öğretim üyeli olarak katıldı, doçent, profesör oldu (1978). Doktora çalışmalarını İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sistematik Felsefe Anabilim dalında tamamlayarak “XX. Yüzyıl Mimarlığına Estetik Açıdan Bakış” konulu teziyle Ph. D. unvanını aldı (1985).
Eserleri arasında “Türkiye’de Mimarlık Hareketleri ve Eleştirisi” (I. Cilt 1950–1960 ve II. Cilt 1960–1970 dönemleri), “ODTÜ Gaziantem Kampusü” (1976), “Sydney Opera Binası” (1976), “Ronchamp Tapınağı” (1977), “Çağdaş Üniversite Kampüsleri Tasarımı” (1981), “Le Corbusier Gözüyle Türk Mimarlık ve Şehirciliği” (1983), “XX. Yüzyıl Mimarlığına Estetik Açıdan Bakış” (1986) ”Turkish Architecture and Urbanism Through the Eye of Le Corbusier “ Le Corbusier gözüyle Türk Mimarlık ve Şehirciliği” (II nd edition 1991) adlı kitapları ve çok sayıda bilimsel makalesi vardır. Mimarlık yarışmalarında da bir tanesi Uluslararası düzeyde olmak üzere çeşitli ödüller kazanmıştır. Dr. Kortan, ODTÜ Mimarlık Bölüm Başkanlığı, ODTÜ Yönetim Kurulu Üyeliği, T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıkları Ankara Bölge Kurulunda üyelik görevlerinde de bulundu. Ülkemizin değişik yerlerinde mimari eserleri bulunmaktadır.
Suha Özkan (d. 1945, Ankara) Türk mimar, mimarlık eleştirmeni ve öğretim görevlisi. Ağa Han Mimarlık Ödülleri Merkezi başta olmak üzere uluslararası birçok mimarlık kurumunda da görevler almıştır. 1945 yılında Ankara’da dünyaya gelen Suha Özkan ODTÜ Mimarlık Fakültesi’nden 1967 yılında mimar olarak mezun oldu. Aynı üniversitede önce doçent sonra da profesörlük ünvanını aldı. 1978 yılında mimarlık fakültesi dekan yardıcısı, 1979 yılında ise rektör yardımcısı oldu. Türkiye’de ve Türkiye dışında birçok mimarlık yarışmasında, üniversite, akademik kurumlar ve diğer mimarlık kurumlarında çeşitli görevler aldı. Bu kurumlar arasında Hassan Fathy Enstitüsü, Birleşmiş Milletler İnsan Yerleşimleri Merkezi ve Ağa Han Mimarlık Ödülleri Merkezi de yer almaktadır.
Birçok uluslararası mimarlık kuruşundan madalyaları olan Özkan 2004 yılında AIA Amerikan Mimarlık Enstitüsü’nün Onursal Üyeliği ile onurlandırılan tek Türktür. 2002-2008 yılları arasında UIA Uluslararası Mimarlar Birliği Yönetiminde Konsey Üyesi olarak görev alan alan Özkan 2002-2005 yılları arasında UIA 2005 Kongresi’nin Başkanlığı’nı da üstlenmiştir. Son görevi 2009 – 2012 yılları arasında ODTÜ’de tasarım ve Mimarlık Kuramı profesörlüğünden emekli olan Özkan, ayrıca Tepe Mimarlık Kültürü Merkezi, XXI Dergisi ve World Architecture Community’nin kurucularındandır: www.worldarchitecture.org da 300’ü aşkın makalesi ve kitapları bulunan Suha Özkan 7 uluslararası mimarlık ve kentsel tasarım yarışması düzenlemiştir. Kendisi halen Katar Ulusal Müzesi bünyesinde yer alacak olan Doha Mimarlık Merkezi’nin Kurucu Direktörlüğünü üstlenmiştir.
1938 yılında Midyat’ta doğdu. İlkokulu Midyat’ta, Ortaöğretim ve liseyi İstanbul Haydarpaşa Lisesi’nde okudu. İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi 1962 mezunu. Bir buçuk yıl Kamu kesiminde çalıştıktan sonra 1967 yılından itibaren serbest büro sahibi. 1969 yılından itibaren Mimarlar Odası, Mimarlar Derneği 1927, TEKSEN, TÜTED, TMMOB yönetim kurullarında 2000 yılına kadar değişik tarihlerde görev yaptı. İnsan Hakları Derneği (İHD) ve Türkiye İnsan Hakları Vakfı (TİHV) kurucu üyesi oldu ve yönetim kurullarında bulundu. Rezzan Şima ile 1968’de evlendi. Zeynep’in, Gün’ün ve Kerem’in babası, Leyla Özveren’in, Ayşe Defne Önen’in ve Adam Önen’in dedesi.
1923 - 30.07.2015
1923 Eskişehir doğumluyum. 1940 yılında Erenköy Kız lisesini bitirdim. 1940-41 öğrenim yılında Güzel Sanatlar Akademisine girdim. Akademiyi bitirdiğim yıl Teknik Üniversite Mimarlık Bölümü Sanat Tarihi asistanlığı için açılan sınava girdim ve Hilmi Ziya Ülgen'in asistanı oldum. Çok severek yaptığım bu işten, 1948 de Ferzan Baydar'la birlikte büro açmaya karar verdiğimizde ayrıldım. Önce İst. Tünel İpek Han (Markiz Pastahanesi yanı) , 1960 sonrası Ankara Çelikkale sokaktaki büromuzda İller Bankası için Şehircilik projeleri üretildi, yarışmalara girildi, konut tasarım ve uygulamaları yapıldı. Ödül aldığım Proje yarışmaları (1947- 67 arası) Sivas Anıtı (3.cü ödül), Ank. Fidanlık Yerleşmesi (3.cü ödül), Bursa Süleyman Çelebi Anıtı (4. ödül), İst. Samatya İşçi Hastanesi (3 eşit ödülden biri), Eskisehir Garı (1.ci ödül), Ziraat Bankası Tip Şubeleri (bir 1.ci, iki 2.ci, bir 3.cü ödül). Uygulanan tasarımlar: Ankara Bahçelievler 3. Caddede villa, İstanbul Feneryolu Sargınlar Villası, İstanbul Arnavutköy Arif Yurcu Apartmanı, İstanbul Çifte Havuzlar Süreyya Apartmanı, İstanbul Edirnekapı Öztürk Apartmanı, İstanbul Moda Birgi Apartmanı.
Özel Zafer Yüksek Okulu’nda (1967'de) Sanat ve Mimarlık Tarihi dersleri vermem önerildiğinde sevinerek kabul ettim. Zafer'in ardından Özel Yükseliş Yüksek Okulunda derslere girdim. Sonra bilindiği gibi bu okullar birleştirildi, devletleşti ve bugünkü Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi oluştu. Otuz bir yıl boyunca (1967 1998) gittiğim Gazi Üniversitesinin Maltepe'de ki Mühendislik Mimarlık Fakültesi binası benim ikinci evim, 3 üncü kattaki 314 ( şimdi 316) numaralı derslik ikinci oturma odam oldu... İşimi severek yaptım. Her derse hazırlanışta yenilenen bir heyecan yaşadım. Elimden gelen en iyisini yapmaya, öğrencilere yararlı olmaya çalıştım. Bugün beni arkadaş çevrelerinin içine alan eski öğrencilerimin gösterdikleri yakınlık ve sevgilerini duyma mutluluğunu yaşıyorum.
(1931 – 25.09.2022)
Türkiye ve dünyada kültür varlıklarının korunması alanının öncü isimlerinden olan arkeoloji kökenli Cevat Erder, 1964 yılında, hala ODTÜ Mimarlık Bölümü’ne bağlı bir lisansüstü program olarak devam etmekte olan, Tarihi Anıtların Bakım ve Onarımı Bölümü’nün kurulması çalışmalarına katılmak üzere Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nde görev aldı.
1964-73 yılları arasında söz konusu bölümün başkanı, 1977-79 yılları arasında da ODTÜ Mimarlık Fakültesi dekanı olarak görev yaparken 1965-74 yılları arasında aynı zamanda da Uluslararası Anıt ve Çevre Araştırmaları Merkezi (ICOMOS) Yürütme Komitesi üyeliği yaptı. 1981-88 yılları arasında üst üste iki kez merkezi Roma’da bulunan Uluslararası Kültürel Varlıkları Koruma Araştırma Merkezi (ICCROM)'un genel müdürlüğüne seçilen Erder, 1986 yılında El Aksa Camisi’nin restorasyonu ile Ağa Han Mimarlık Ödülü’nü, 1997’de ICCROM Ödülü’nü, 2003 yılında da ICOMOS’un Pietro Gazzola Ödülü’nü kazandı. 2004 yılında ise “ODTÜ - Tarihî Anıtların Bakım ve Onarımı Bölümü’nün kurulması, ulusal ve uluslararası ölçekte koruma ve özellikle koruma eğitimine verdiği hizmet, kültür varlıklarının korunması ile ilgili disiplinin Türkiye’de kurulması ve kurumsallaşmasındaki öncülüğü” nedeniyle Türkiye’nin prestijli “TÜBİTAK Bilim, Hizmet ve Teşvik Ödülleri" kapsamında verilen "Hizmet Ödülü"ne layık görüldü. Halen UNESCO İzleme Komitesi ve ICOMOS Türkiye Ulusal Komitesi üyelikleri bulunan Cevat Erder, tüm meslek yaşamı boyunca kentsel ve diğer çevresel tehditler altındaki kültürel mirasın korunması konusunda acil önlemler alınmasına öncülük eden kampanyaların başlatıcısı ve yürütücüsü oldu ve, Sulukule gibi örneklerden bildiğimiz gibi, halen de olmaktadır. Yöneticiliğin yanı sıra, özellikle mimarlık tarihi ile anıtların korunması ve onarımının tarihi ve kuramı alanlarında verdiği dersler ve seminerlerle de halen bu alanda etkin görev yapmakta olan pek çok uzmanın yetişmesine katkıda bulunmuştur. Yayınları arasında Our Architectural Heritage: From Consciousness to Conservation (UNESCO, 1988) ile referans kitabı olma niteliği nedeniyle ODTÜ Mimarlık Fakültesi tarafından yakınlarda tekrar basımları yapılan Tarihi Çevre Kaygısı ve Tarihi Çevre Bilinci kitapları bulunmaktadır. 1966 yılında Keban Barajı gölalanında kalacak olan yer üstündeki eserleri tespit etmek için kurulan heyette yer aldı. Heyet raporunu “Doomed by the Dam” adıyla yayınlamıştır. Keban projesi icra kurulunda görev yaptı.